Sayın Cumhurbaşkanımızın yurtdışı programlarına genellikle rahmetli Hasan Karakaya Abi’miz katılırdı Akit’i temsilen.
Kutsal topraklarda vefat edişinin üzerinden bir ay geçti, bir yurtdışı programı daha; görev Akit “çalışanları” içinde Hasan Karakaya’dan sonra en fazla “emek” sahibi kardeşlerinizden biri olarak bendenize düştü.
Şili, Peru, Ekvator’a bir haftalık program…
Haberlerimizi Akit’ten takip edersiniz, fırsat olursa köşe yazısı da göndeririz.
Program çok yüklü, ilk aşamada 17 saatlik yol, sonrasında zorlu etaplar…
Yorgun ve hüzünlü ruhumuzu ne kadar zorlar bilinmez.
•
Kolay değil; takdir edersiniz ya da yaşananları tam olarak bilemeyeceğiniz için tahmin edemezsiniz, bu kardeşiniz çok farklı duygular içinde.
Rahmetli Hasan Karakaya ile paylaştığımız pek çok anı var, çok gergin, sıkıntılı günleri birlikte yaşadık.
Rahmetli Hasan Karakaya çile adamıydı, dertliydi, değişik bir hâli de vardı.
Canı sıkılır, dışarıya sıkıntısını fazla yansıtmaz, içinde biriktirir, biriktirdiklerini kıvrak kalemiyle “dile” getirir, yazamadıklarını fazla kişiyle paylaşmaz, paylaşabileceği güvenilir birini bulduğunda da fena halde dökülürdü.
Tabii, onun bunun dedikodusunu yapmayan, ayak kaydırma faaliyetinde bulunmayan, söylediğini Allah rızası için söyleyen adam çok az.
Bugün paylaştıklarını yarın aleyhinde kullanmayacağına inanabileceğin adam çok az.
Doğruları dile getirebilme cesaretini gösteren ve yanlışlarının dile getirilmesine tahammül edebilen adam çok az.
Çokları, yaptıklarının hata olduğunu iş işten geçtikten sonra kabulleniyor.
Bunu yaparken bile “aslında ben öyle yapmamıştım” ya da“hatırlamıyorum” gibi kalıplarla üzerinden kabahat atmaya çalışıyor.
Evet, vicdanıyla barışık adam çok az.
İşine gelmeyeni hatırlayan adam çok az.
Hasan Abi o azlardan biri…
Rahmetli’nin beyanıyla, o çok azın arasına girmek bizim için de büyük şeref.
•
Hasan Abi, vefatından kısa bir süre önce, bir dertlendi bir dertlendi...
“Sigaraya başlayacağım!” dedi.
“Yapma abi” dedim.
İçine beni çekti sigaranın dumanı yerine…
“Serdar” diye başladı: