O günü zaten dünmüş gibi hatırlıyorum ama 12 Eylül Darbesi'ne ait bazı eski televizyon görüntülerini yine de izledim.Önemli bir bölümü bizzat yaşadığım sokakta gördüğüm görüntülerdi.Belgeselleri izlerken içimde tuhaf bir mutluluk kabarmaya başladığını şaşırarak fark ettim.Vicdanımdaki bu çelişkiyi çözümlememe belki yardımcı olur diye bu yazıyı yazmaya karar verdim. * O gün ve sonrasında beni mutlu edebilecek herhangi bir şey olabilmesi tabii ki mümkün değildi.Aksine içime karanlıkların bastığı mutsuzluk günleriydi. Birçok arkadaşım hapishanelerde acılar çekti, birçok hayat karardı o darbe günlerinde. Yakın arkadaşlarımın tutuklanmalarıyla ben de sürekli korku içinde yaşamaya başlamıştım.