MAD Dergisi'nin eski sayılarında en beğendiğim sanatçı Don Martin'di. O hayli fantastik, sıra dışı olayları çizdiği karikatürlere bugün benim attığım türde rutin ve sıkıcı başlıklar atardı. Çizilen hikayenin başlığının bize düşündürdüğü ile hiç bir alakası olmazdı. Bence bu, onun karikatürlerini daha da komik yapan bir başka ayrı yönüydü.. Örneğin bir Don Martin hikayesinin başlığı hatırladığım kadarıyla "Görünmeyen İnsanlar Kongresi'nde Son Derece Rutin bir Gün'dü". Hikayede asansör önünde bekledikleri konuşma baloncuklarından anlaşılan iki kongre üyesi anlatılıyordu. Hikaye tamamen boşluk üzerine kurulmuştu çükü dediğim gibi görünmeyen...