Babamın masasında durmakta olan kitapların sıralamasına bakarak bana hayatın ne tür oyunlar oynayabileceğini tahmin edebiliyorum. Bu yüzden ona her gittiğimde ilk önce bu kitapları kontrol ederim. O ziyaretimin tonunun nasıl olacağını, o anda hangi kitap gözdeyse o belirler.
Örneğin, o an seri katillerin hayatı üzerine bir kitap en üst sıradaysa ben ziyaretimi kısa keserim, bir an önce oradan ayrılırım. Veya hızlı öldüren zehirler üzerine bir çalışmayı okuyorsa, o ziyaretimde evde fazla bir şey yiyip içmemeye dikkat ederim.
O kitabı kendisi için okuduğunu söyler, ama yıllardır bu bilgiyi kendine neden uygulamaz, bu da ayrıca sinir bozucu bir beklenti. Babam bana 50 yıl önce kendini yakında öldüreceğini söyledi.
Tabii ki kolay ölüm yolları üzerine kitaplar okumaya başladı ve annem ile bana intiharın ne kadar doğru ve anlamlı bir şey olduğunu anlatmaya başladı.
Düşünebiliyor musunuz, ben 50 yıldır babasının her an intihar edebileceğini düşünerek yaşamış bir insanım ve tabii ki bu durum şu anki tamamen delirmiş halime katkıda bulundu.