KENDİMİ bidim bileli böyle: Hayatta kendime küçük mutluluklar yaratmazsam, ana darbelere karşı detaylarda saklı durduğuna inandığım mutlulukları bulup çıkarmazsam tamamen yenileceğimi hep bildim. Artık hiçbir şey yapamasam da sıkı bir espresso eşliğinde farklı bir Türkiye’de farklı yaşamların nasıl olabileceğini hayal ederek hayata karşı kendime göre direniyorum. Mizah yazmak kararım da bu direnişimin bir parçasıdır. Güya mizah, hayatı daha çekilebilir hale getirecekti, ama bu tür yazılara temel oluşturması gereken günlük notlarımı aldığım kitapçığın girişinde Samuel Beckett’in şu unutulmaz sözünü yazmışım. “Hep denedin, hep yenildin. Olsun. Yine dene, yine yenil. Daha iyi yenil.”
*
Bu cümle bana yine bir seçimin yaklaşmakta olduğunu, bunu ne kadar unutmak istesem de hatırlatıyor ve beni yeni bir yenilgiye hazırlıyor. Hem de yaşlandıkça daha iyi yenilmenin aslında bana yeni bir başarı kriterim olabileceğini öğretiyor.