Yıllar önce de yoğun düşündüğüm yataklar konusu üzerine düşünmeye bu defa John Berger'in Pierre Bonnard'ın 'L'Indolente: Femme assoupie sur un lit' adını verdiği resmi hakkındaki analizini okuduktan ve resmi gördükten sonra başladım. Resimde dağınık yatağın üzerine uzanmış, bir ayağını yere doğru uzatmış bir kadın figürü var. Resim öyle çizilmiş ki bi süre gözünüzü ayırmadan bakarsanız kadın figürü dağınık yatağın çarşafı içinde sanki kayboluyor gibiydi. Bonnard kendisinin ve her erkeğin dağınık yatağın üzerinde düşündüğü idealize edilmiş kadının sadece erkeğin beyninde var olduğunu ve bir kadına yönelik erkeğin tutku ve bağlılığını başka hiçbir insanın anlayamayacağını söylüyordu aslında o resimle. Bonnard'ın karısı Marthe'yi çizdiği 400'e yakın resmi var. Ressam dağınık yatak resmiyle Marthe'ye bağımlı olmasının nedeninin sadece kendi beyninde saklı olduğunu, bunu kimsenin anlayamayacağını ve hayatını kimsenin sorgulamamasını deklere ediyor gibiydi o resimle. Çünkü erkekler hayatta başka hiçbir şeyi kontrol edemeseler bile dağınık yatağın üzerine hayallerinde hangi idealize edilmiş kadının uzanacağını kontrol...