(Bu yazı aslında babamın anneme benim için 'şapşal' dediği 23 Nisan hatıramı anlatmak için düşünüldü ama öncesinde sizinle biraz zorunlu dertleşmem gerekiyor. Bu tür mizah yazılarına pek yakışmadığı halde bunu yapmak zorundayım) Ortaya konulan tavırlar nedeniyle, kendimi Umberto Eco'nun uzmanlığı olan dönemde yani Ortaçağ'da 65 yaşına ulaşmayı mucizevi biçimde başarmış bir insan olarak hissediyorum.Tüm yetkililer 65 yaşına gelmiş insanlar hakkında öyle bir konuşuyorlar ki, sanırsınız çağımızda bu yaş normal olarak genelde katiyen ulaşılmaması gereken ve ulaşana da mucize olarak bakılması lazım olan bir yaş.Yaşımız hakkında o kadar fazla laf...