Büyüme gayretindeki KOBİ, ihtiyaç duyduğu "bir nefes sıhhat" için bankanın insafına terk edilirse ne olur? Olacağı şu, kredi faiz oranları %20'lere, enflasyon çift hanelere demir atar, ekonominin temel dinamikleri tehlikeli sulara meyleder.
KOBİ, Türkiye'nin dinamizminin gerçek motorudur. Az sermaye ile çabuk kurulan, hızla tırmanan, istihdamı tabana yayan fakat kırılgan, çabuk yok olan bir yapı... 90'lı yıllarda şahlanan Anadolu Kaplanları'nın bugün geldiği nokta; KOBİ enerjisi üzerinde yükselen büyümedir.
Başbakan Binali Yıldırım dün İzmir'de, üretim derdine düşen KOBİ'lerin fazlaca sesinin çıkmadığını söylüyordu. Doğrudur. Söz konusu teşvik olduğunda sesi en çok çıkanlara bakıyoruz; genelde bu teşviklerin peşinde koşmayı iş edinenleri görüyoruz.
Oysa üretimi baş tacı etmedikçe ekonomi, sağlığını koruyamıyor, dış ve iç risklere açık hale geliyor. Dün ucuz maliyetli finansman sağlayan Nefes Kredisi'nin önemi, üretirken ayağına finans sorunu takılan KOBİ'lere soluk aldırmak, yolda bırakmamak...
Teşviklerin giderek daha nitelikli hale geldiğini söyleyebilirim. Eskinin "vahşi sulama" gibi herkese, her kesime, her yöreye, her sektöre akıtılan ve ziyan edilen teşvikler vardı. Sonra "yağmur sulama" ile biraz nitelik kazandı, misal yöre, sektör ayrımı gözetildi.
Bana göre teşviklerin başarısı, "damla sulama" yönteminde yatıyor. Pistin ucunda kalkışa geçmiş KOBİ'nin yakıt deposunu doldururken, hangarda bekleyenin atıl deposuyla ilgilenmemektir damla sulama... Üretimi bitirme yolunda sektör veya yöredekilerden ayrışmış olanı bulup desteklemektir.
Üretenin ucuz finansmana erişimini sağlamak, bankaların faiz sarmalından üreteni korumak, testiyi kıranla suyu getireni ayırt etmektir. Bu Nefes Kredisi ile edineceğimiz pratik, teşvik yöntemlerimizi daha üstün niteliğe eriştirmenin pratiği olacaktır.