Bugün savaş çıksa, yarımız düşmanı tutacak. Milli
maçta dahi becerip kendi
tarafımızıtutamıyoruz. Nobel gibi küresel kıvancı bile
yaşayamadık, ikiye bölündük. Reyhanlı,
Suruç, Ankara katliamları da bizi birleştiremedi.
Dün yerli otomobil prototipi ilk kez ete
kemiğe büründü. Bilim Bakanı Fikri
Işık bazıkamuflajlı fotoğraflar paylaştı. Terör
katliamına verdiğimiz tepkinin benzerini gördük ve bu milli
davada dahi bin parçaya bölündük.
50 yıl önce Devrim ile yola çıkalım dedik, olmadı. 30 yıl
önce Anadol ile denedik, sonunu getiremedik. 5 yıl önce
"babayiğit" aradık, gördük ki bizdeki babalar
yiğit değil. Yiğitbirilerini bulup ardına babalar
gibi destek koyalım dedik, prototipe ulaştık.
Şimdi "her şeyi bilen" tutumumuzla her
birimiz ahkâm kesiyor, ilhamdan kopyaya dek yerli
otoyu ilk günden paramparça ediyoruz. Peki neden? Nasıl
bu kadar savrulmaya teşneyiz?
21 prototipten yerli otoda 5'lik kısa
listeye ulaştığımızda bunları neden tartışmaya açmadık?
En iyisini zaten bilerek doğanlarımız, şimdi bu "çalıntı" gibi
ağıritibarsızlaştırma saldırılarını göğüslemek
zorunda kalacak...