Bilişim teknolojilerinde üretici olmak iyi fikirdir ancak
bitleri baytları yiyemezsiniz.
Sanayi, bir şeyden çok üretmektir ve bir ülkede sanayi varsa,
kalkınma sürdürülebilir olur fakat makineler ile sofrayı
donatamazsınız.
Savunma alanındaki başarılarınız size düşmanla savaşta avantaj
sağlar, kendi ürettiğiniz silah ile vatanı savunursunuz fakat
içecek suya, beslenecek gıdaya ihtiyaç duyarsınız.
Tarım, bu anlamda en temel ihtiyaç olan beslenmenin karşılığı,
endüstriyel tarım ise kalkınmanın bir diğer motorudur.
Kendine yeten 5 ülkeden biri (diğer 4'ünü asla bilemedik) olmakla
övündüğümüz yıllar eskide kaldı. Bugün Türk tarımı,
potansiyellerine erişememiş, iyileştirme alanlarıyla dolu bir
sektör.
Tatil için memleketim Çaykara ve yaylalarındaydım.
10 yıldır her ağustosta yaptığım gibi, dağ bayır demeden yöreyi
dolaştım, durdum... Karadeniz'de yaylalar, hayvancılığı terk etmiş,
kasabadan yaylaya süt götürür hale gelmişiz.
İç Anadolu farklı mı? Yem üretimi de hayvancılık da kan kaybetmeyi
sürdürmüş.
Her yıl daha az davar, nahır sürüsü görebiliyor her yaz daha az
çayır, yonca, yem üretiyoruz.
Geçimlik tarım dahi terk edilmiş, gurbetteki vatandaşın tarlasını
ekecek insan sayısı gerilemiş...
Sorun şudur? Eğer biz üretmez isek, besinler nereden gelecek?
Eğer biz çocuklarımıza tarımın önemini anlatmaz isek, etlerin
süpermarket raflarında yetiştiğini sanan yeni nesiller oluşacak.
Eğer biz üretmediğimiz gıdayı ithal kolaylığını seçersek, yeni bir
dışa bağımlılık üreteceğiz ki bu hayati olacak.
3 tarafı denizler ve 4 tarafı sorunlarla çevrili bu coğrafyada gözü
olanların düşmanlığını, ihanetini çok yoğun hissediyoruz şu
günlerde... Zafer Bayramı, devlet resmigeçidi olmaktan çıkmış,
halkın coşkusu, milletin bayramı haline gelmiş. Sebebi bu cennet
coğrafyanın barındırdığı önemde, nimetlerde...
Yedi iklim dört mevsim, faunası, florası, suyu, havası ile çok özel
Anadolu'da geleneksel tarım ile gelebildiğimiz nokta, ancak
burası... Şimdi biz Tarım 2.0'ı üretmeli, vazgeçtiğimiz üretimi
yeniden keşfetmeliyiz.