“Sürü psikolojisi” bir kez daha devrede…
Dün güne merhaba dediğimde telefonumda bir mesaj…
“Ekim ayı gelmeden herkesin zatürre aşısı olması lazım. Hiçbir yerde yok! Lütfen bunu gündeme getir. Sağlık Bakanlığı acilen çözüm bulmalı bu soruna!”
“Bakayım” dedim…
Ama daha bakamadan ikinci bir mesaj…
“Sevo acilen zatürre aşısı olmam gerekiyor. Çünkü biliyorsun astım hastasıyım. Çalmadığım kapı kalmadı. Ne devlette ne de özelde aşı yok! Allah rızası için tüm kredini kullan ve bana bul bu aşıyı!”
Yine; “Tamam bakayım” dedim. Ve evden çıkıp ofise geldim. İlk hedefim tabii zatürre aşısının niye olup olmadığını araştırıp yazmak. Ancak daha masama yeni oturmuş kahvemi yudumluyordum ki karşımda fakülteden arkadaşım Leyla.