Geçen gün İstanbul'da metrobüste öpüşen iki gence müdahale ve sonrasında yaşananlarla ilgili bir yazı kaleme aldım. Zaten biliyordum bir kesimden tepki alacağımı, ama açıkçası bu kadarını beklemiyordum. Şahsıma dönük hakaretleri, "İktidara yaranmak için böyle yazıyorsun" türünden aşağılamaları filan geçtim. Onlar artık ne idiğü belirsiz tiplerden geldiği için üzerinde bile durmuyorum, ama aklı başında saydığım aralarında koca koca profesörlerin olduğu bazı kişilerin, "Toplu taşımada şehvet ve arzuyla sevişir gibi öpüşmek ahlaksızlıktan öte büyük bir görgüsüzlük, nezaketsizlik, saygısızlıktır" görüşümü özgürlüklere, insan haklarına, demokrasiye karşı bir görüş olarak görmesi ve yaptıkları yorumlar karşısında hayretlere düştüm. İsimlerini yazmayacağım o aklı başında saydığım kişilerin, ama kendilerine cevaben şu kadar söyleyeyim: Eğer bir toplu taşıma aracında şehvetle, arzuyla öpüşmek sizin için demokrasinin bir gereği ise ben o demokrasiden almayayım. İster bana yobaz deyin, ister gerici, isterse başka bir şey, ama ben oğlum dahi olsa ya da kardeşim veya arkadaşım, böyle bir şeye yeltenirse o anda uyarırım. "Pardon, canınız birbirinizi çok çektiyse biraz sabredin, indikten sonra bir kuytu köşeye çekilip dilediğiniz gibi öpüşün!" derim.