Son günlerde sıkça duymaya başladığımız bu vurgu, kuşkusuz sahiplerince açıklanacaktır. Lakin benim zihnimdeki izleri itibariyle söyleyecek olursam; ''94 Ruhu'', samimiyet, inanç, dostluk ve dayanışma üzerine üflenmiş bir ruhtur. Bu yolda fedakarlık ve vefa vardır...
1985 yılında henüz çok genç bir partiyken, Refah Partisi Şişli İle Teşkilatında görevli Abdülmecit Yücel ağabeyimizin, doğum sırasında vefat eden eşini morga kaldırıp, bebeği de yengesine teslim ettikten sonra, koşarak gelip teşkilatta tuttuğu nöbetin ruhudur o...
1994 yılında seçim öncesi, son hanımlar komisyonu divanımızda, niçin geç geldiğini biraz da kendisine yakıştıramayarak -çünkü çok çalışkandı- sorduğum Gaziosmanpaşa Hanımlar Komisyonu Başkanı Ayşe Güneş'in, ''evdeki okuma yeni bitti, ben de koşarak geldim'' deyişini, 400 kişinin önünde başını hafifçe önüne eğerek, ''bugün annemi ahirete yolcu ettik'' deyişini, herkesin sessizce ağlayarak ama toplantıyı da büyük bir ciddiy