Çoğu kişi televizyonları ‘aptal kutusu’ olarak eleştiriyor. Ben onlardan değilim. Özellikle anne ve babamın hastalıkları sürecinde onlara eşlik ederken keşfettiğim çok önemli bir işlevi var televizyonların. Hastane odalarında kısık sesle açık duran televizyonlar, odadakilerin dert ortağı oluyor. İnsanların yalnızlığını unutturuyor ve kaygıyı uzaklaştırıyor. Hasta yakını olunca fark ettiğim bu durumu daha sonra, evlerde yalnız kalmış büyüklerimizin dünyasına eğildiğimde de teyit ettim. Maddi durumu sinema veya tiyatroya gitmeye elvermeyen kimselerin erişebileceği büyük bir imkandı aynı zamanda… Evinde yatalak iki çocuğunu radyoyla avutan dul bir anneye arkadaşların birisinden rica ederek alıp götürdüğümüz televizyon nasıl büyük bir neşeye vesile olmuştu hiç unutamam… Normalde uzun yıllardır televizyon seyretmiyorum ama babamla birlikte gazete okuy