Bir anda, aile merkezinden kaydı iş, kadın-erkek çatışmasına, rekabetine hatta karşıtlığına döndü.
Karşılıklı konuşmaya, birbirimizi anlamaya, aklı başında ve başlangıçtaki amacını unutmayan tartışmalara ihtiyacımız var. Ama bu, sabır ve emek istiyor. Meseleyi konuşmaktan ısrarla kaçınan kesimler var, din bu konuda neyi nasihat ediyor, bu çok önemli bir soru. Aileye ilişkin görüşler çoğunlukla iyilik temennileriyle dolu vaazlarla sınırlı, bunlar elbette değerli, ama ne yazık ki yeterli gelmiyor. Biz o yeterliliği alabilecek durulukta değiliz belki, belki çok karıştı zihnimiz, gönlümüz, ruhumuz. Eski zamanların sabırlı, güçlü, müşfik insanları değiliz ve onların nasihatlerini de tam olarak anlayamıyoruz...
Öte yandan önümüzde yığılı sözleşmeler, uyum pol