Yüksek Yargıç Anthony Kennedy; “Hiçbir birliktelik evlilikten daha derin değildir” ifadesini kullanmış eşcinsel evliliklerin anayasal bir hak olduğu kararını açıklarken... Bir yasa tatbikatçısı için mistik bir cümle, etkileyici...
ABD’de artık eşcinsel evlilikler, yasal hale geldi bu karardan sonra. Kararı mahkeme kapısında büyük bir heyecanla bekleyen eşcinsellerin sevinç gösterilerini fotoğraflardan izlerken birbirine sarılmış orta yaşlı iki kadının kucağındaki küçük bebek dikkatimi çekti... Fotoğraf, paradoksal bir şekilde; erkek neslini yadsıyan iki kadının, erkek nesli olmadan ortaya çıkartamayacağı o küçük bebek sayesinde, Yargıç Kennedy’nin işaret ettiği ‘’derinliğin’’ imkansız pırıltısı gibi ışıldıyordu... “Babasız Çocuk” mitiyle başa çıkabilmek kolay değildir...
Şimdilik imkansız. Belki bir gün gelir, erkek ve kadın cinslerine ihtiyaç duyulmayacak şekilde üretilir döl hücreleri. Belki kadın ve erkeği bitirdikten sonra sıra insana da gelir. Daha geçenlerde seyrettiğim bir bilim kurguda; insan, bitki, hayvan ve eşya karışımı bir sürü laboratuvar yaratığı vardı. Zannediyorum ki tüm maceraperest haletimi zorlayan bu eşik, benim gibi orta yaşlı birisi için olsa olsa bir cehennem provası olur. Gelecek hakkındaki bilinçaltımızı ele veriyor oluşu açısından bilimkurgu önemli. İnsanlığın hayal gücünün ne yazık ki aydınlık düşler eşliğinde gittiğini söyleyemeyiz, karanlık, hüzünlü ve insansız tahayyülat, uzak istikbale has öngörümüzün, yani zannımızın, hiç de iç açıcı olmadığını ele veriyor...
***
“Ölümcül Kimlikler” demişti Amin Maalouf, çatışma üreten farklı kimliklere. Çatışmaya itiraz etmesi ne kadar anlamlıysa, ana akım batı modernitesi dışındaki tüm diğer varoluşları çatışkının ana sebebi olarak sunması da o kadar haksızdı. “İmkansız pırıltı” dediğim şey biraz da budur. Kim istemez barışı? Ama barış, taraflardan birisinin imhası veya yokluğu üzerinden inşa ediliyorsa, ne kadar barışmaktır ki bahsettiğimiz?