Bir Ramazan ayını daha yolcu ettik. Son orucumuzu, arife gecesini, depremzede kardeşlerimizle geçirmeyi murat etmiştik. Arkadaşlarımızdan davet gelince, kafileye eklendik. Zorlu hava koşulları yüzünden uçak Hatay'a inemedi, bunun üzerine bizler de Adana üzerinden, Çukurova ve İskenderun'dan geçerek, Hatay'a vasıl olduk...
Portakal çiçeğini hiç gördünüz mü? Güzel kokusuyla bizi mest etti, sanki sokaklara esans dökülmüşcesine, hem Adana'da hem Hatay'da başlarımızı döndürdü. Ağacın altında otururken böyle ...pıt diye kucağınıza düşüveriyor bembeyaz bir kristal gibi. Hatay en güzel günlerini geçiriyor, bir yandan salkım salkım açmış dutlar, bir yandan adeta fışkırmış güller ile cennetten yansımalar vaat ediyor Hatay... Ne garip! Bir yanda upuzun mezaristanlar diğer yandan çiçekler, çiçekler, çiçekler... Doğum ve ölüm melekleri aynı anda yağmış galiba bu şehre diyor insan. Tam bir fıtrat bayramı var burada. İnsan insan olduğunun ve faniliğinin bilincine varmalı. Ama nas