Annesi, Hz.Amine:
Bir gün arkadaşlarıyla birlikte Ebva Vadisinden geçerlerken, onlardan müsaade isteyip yolun karşı tarafındaki bir tepeye doğru yürüdü alemlere rahmet Hz.Peygamber Efendimiz. Arkadaşları onun o tepede diz çökerek ağladığını, dua ederken zaman zaman otları elleriyle tutarak okşayıp sevdiğini gördüler, döndüğünde ne olduğunu sorduklarında, üzgün bir sesle ve gözlerindeki nem henüz kurumamış bir halde:
- ''Orada annem yatmaktadır...'' Dediler... Arkadaşları da sessizce ağlamaya başladılar...
O yetimliğin her demini yaşamış garipliğin imbiğinden geçmiş bir kimseydi. ''Cennet anaların ayakları altındadır'' derdi.
Dadısı, Hz.Ümmü Eymen:
Herkes sofralara koştuğunda, o koşup hemen sofralara varamaz...