Turkuvaz’dan ismime yazılı bir mektup aracılığıyla ulaşan “Şeytanın Gülen Yüzü’’ adlı kitabını okudum Latif Erdoğan’ın. Basında magazinel kısımlarıyla lanse edilen bölümlerinden bahsetmeyeceğim. Çünkü kitap, içeriden bir tanıklığı ifade etmesiyle önemli ve fakat mezkur magazin kısmıyla öne çıktığındaysa, işlevsel anlamı buharlaşıyor.
Kitap, arka planda, Türkiye’nin son 40 yılının aktığı siyasi/sosyal konjonktürü sunuyor bize. Gülen Hareketinin hangi koşullarda boy attığını, zaman içinde geçirdiği dönüşümleri, iç siyasal koşulların yine zaman içinde nasıl bir atakla küresel patronaja ilmiklendiği konularını ibretle okuyorsunuz sayfalarda...
Erzurum’da veya İzmir Kestanepazarı’nda etkili konuşmalar yapan bir vaizin, kitapta pek çok ayrıntısıyla sizi hayrete düşürecek, “devlet içinde devlet’’ şeklinde devasa bir yapıyı kurgulaması... Tek başına. Mümkün değil sonucu çıkıyor. Kitapta aktarılan anılar eşliğinde, Gülen’in hem Türkiye içindeki derin devlet yapılanmasıyla hem de bunu kontrol eden küresel derin mimariyle iç içe geçmiş ilişkilerini en baştan kaydetmek gerekiyor. Latif Erdoğan tanıklığı olarak kitap: Gülen’e bağlı Paralel Devlet Yapılanmasının, Türkiye’yi kontrol amaçlı bir ofis olarak kurgulandığını ortaya koyuyor. Yaşar Tunagür aracılığıyla Diyanet’te başlayan ilk ilişkilenme, ardından Milli Eğitim, Emniyet ve Ordu’ya doğru yürümüş.