Medeniyet kelimesini dilimize pelesenk etmiş durumdayız. Ama kimdir medeni olan/olmayan ve medeniyetin yüzü nereye dönüktür gibi konuları, ciddi manada irdelemediğimiz de bir başka gerçek... Medeniyet, şehirle, şehirleşmeyle, kanunlaşmayla, yönetsel kuralların belirgin olmasıyla, kültürel merkezleşmeyle ilgili pek çok tanımın içindedir ama 20.yy dahil, medeniyeti Hrsitiyanlıkla örtüştüren görüşler, fikri dünyada epey ağırlıklı yer tutar.
1492 sonrasını, Kristof Kolomb ile birlikte okyanus ötesi misyonerlik faaliyetlerinin başlangıcı olarak değerlendiren yazarların sayısı hiç de azımsanmayacak kadar çok. Endülüs Devlet'inin yıkılmasıyla birlikte, gözünü uzak Batı'ya diken bir doyumsuzluk hareketiydi bu aslında. Kim ne derse desin, sömürüyü, misyonerlik peçesi altında gizleyemeyecek kadar abartan bir Avrupa'ydı söz konusu olan. 1700'lere kadar, altın, elmas, İncil bir arada yürüdüler. Ama sonrasında sömürgeciliğe yeni bir imaj sağlandı, üstelik çok baskın bir şekilde