Seçtiğimiz hafta Araştırma ve Kültür Vakfı bünyesindeki hanımlar, değerli hocamız Fatma Kutluoğlu öncülüğünde, Reyhanlı’daki Suriyeli kardeşlerimizi ziyarete gittiler.
Savaşın yetim bıraktığı çocuklarımızla, vahşetin yerinden yurdundan koparttığı annelerimizle, sessiz sedasız ama cidden sahici bir buluşmaydı bu. Beş ayrı yetimhanenin yanı sıra Suriyeli kardeşlerimizin giysi ihtiyacını karşılayan dikiş atölyeleri ve Suriye’de meslek sahibi kadınların öncülüğünde kurulmuş himaye maksatlı derneklerle de buluştular bu üç günlük programlarında.
Mali yardım ve destek elbette çok önemli ama AKV’nin Reyhanlı temaslarından benim aldığım en önemli ders; iç savaş ve zulmün insanlarda derin bir güvensizliğe hatta şoka yol açtığıdır. Yani maddi yoksullukla mücadele edilir de yaşanan manevi infilaklar nasıl onarılır, emin değilim. Düşününüz ki, bir akşam tam yer sofrasında yemek yerken evinizin kapısı kırılıyor, babanız gözlerinizin önünde öldürülüyor, kız kardeşlere gözlerinizin önünde tecavüz ediliyor, yedi sekiz kişilik aileden geriye, altı yaşlarındaki bir çocuktan başka kimse kalmıyor.
Reyhanlı’daki rehabilitasyon merkezlerinde, yetim ve dulların barındığı kamplarda gözlerinin içindeki pırıltıyı yitirmiş o kadınlar ve çocuklar arasında sadece mali destekle onarılamayacak başka derin bir kırgınlığa tanıklık ediyorsunuz.