Medeniyet Tasavvuru Okulu'nun ''Zamanı Kuran Öncü Kadınlar''
adlı ders programında aile, ev, kadın, insan, gelecek ve zaman
konulu derslerimiz, modernizm ve arkeolojisiyle hesaplaşmaya
dönüşüyor bazı başlıklarda... Son dersimizde, şaire Dilara Ayşe
Akdeniz'in Muhit Dergisinde yayımlanan, ''Bir Eve Övgü'' adlı
şiirine atıf yaptım. ''Bir fotoğraf dağılınca biz kime benzeriz?/
Evi övdükçe var ancak bir evimiz...'' diyor. Tam da evlerimiz,
şehirlerimiz, sokaklarımız deprem altında paramparça kırılırken
çıkagelen bu şiir, ancak ev ile var olabilen bizler için, ne kadar
da anlamlı... Ev değerlidir, orada bizi büyüten hatırlarımız bir
hafıza gibi ruhumuzun bir köşesinden hiç çıkmaz. Ev, çocuğa
kalbinin ve aklının ilk renklerini verir...
Ev, küresel vakumun nükleer tekilleşmeye mahkûm ettiği insanoğlunun, yeryüzündeki son sığınağıdır halen.
Prof. Ergün Yıldırım'ın anlatısına göre; aile