Saat 15.00’e geliyordu. Ben ilk başında hissetmedim. Eşim, “Sallanıyoruz” dedi. Sonra seslerle sallanma giderek hızlandı. Evin bir rayın üzerinde gidip geldiğini hissediyordum. Zaman bitmiyordu. Sadece birbirimizin eline sıkı sıkı sarıldığımızı fark ettim o gidip gelmeler sırasında. Sonra çığlıklar ve ağlama sesleri geldi apartman girişinden... Biz giriş katında oturuyoruz.
Dışarı çıktık. Maskeleri unutmuşuz. Bizden başka birçok kişi can havliyle fırlamış onlarda da yoktu. Şoku atlatamayanlar, yakınlarına ulaşmaya çalışanlar, ağlayanlar... Sıvalarda dökülmeler vardı içeri girdikten sonra fark ettik. Bornova’dan kötü haberi üst komşudan öğrendik. Salgın, yerini depreme bırakmıştı.