Sokakta ne kadar çok gelişigüzel atılmış maske var... Bankın üzerine bırakıyorlar, kafede masanın üzerine bırakıyorlar, bankonun üzerine bırakıyorlar, denize bırakıyorlar… Kalben’in ‘Her yerde saç var, yerlerde saçlar, kimin bu saçlar bilemiyorum…” şarkısı kıvamında ortalık. Her yerde maske var. Oysa bunlar tıbbi atık ey millet! Ona kazara değecek olan için de, toplayacak olan için de risk. Ama kimin umurunda!
Sonuçta bu bir terbiye sorunu, eğitim sorunu. O da, bunu yapanda maalesef yok! Oysa sorun sandığımızdan ciddi. Okyanusların korunması için çalışan OceansAsia raporuna göre; okyanuslarda 1.6 milyar maske yüzüyormuş. Maskeler ek bir deniz kirliliğine yol açtığı gibi; tek bir maskenin tamamen yok olmasının 450 yıl süreceği belirtiliyor. Korkunç rakamlar bunlar.
“İki poşetin içine koyup çöpe atın”, “çamaşır suyu döküp çöpe atın” diyen uzmanlara inat, bunları ortalığa gelişigüzel bırakıyoruz. İki poşeti, çamaşır suyunu da geçtik; çöpe atın, o da yeter! Konuyu denizaltı fotoğrafçısı Nicholos Samaras’ın çektiği bir fotoğrafla bitiriyorum ve bakıp biraz daha düşünün istiyorum.
Geçtiğimiz günlerde Miss Turkey yarışması yapıldı ya.. Kimse kusura bakmasın ben o gencecik kızlardan çok, jüride yer alan Çağla Şıkel, Azra Akın ve Arzum Onan’a hayran kaldım bir kez daha. Her biri anne, her biri 40’lı yaşlarını geçmiş (Azra 39) ama gencecik kızlardan daha alımlı, daha hoş, daha karizmatikler. Tarzı, tavrı, havası, edası ile en güzel hala onlardı bence.
Resmen içimi açtılar, bakıp bakıp “insan yıllar geçtikçe daha da güzelleşirmiş meğer” dedirttiler. Nasıl da iyi geldiler. İnanın hangi kız güzel seçildi bilmiyorum, ilgilenmedim bile. Çünkü jüri koltuğunda oturan o üç kadın var ya… Güzelliklerine öyle çok şey eklemiş, kendilerini büyütmüş, geliştirmiş, çalışmış, başarmış, ışıl ışıl, pırıl pırıllardı ki. Elbette vardır her birinde biraz estetik, az biraz oynama. Kimde yok ki?!