Sete girer girmez ikilinin kavuşma sahnesine denk geldim; dakika bir gol bir, gözyaşları şelale. Yönetmen Mustafa Kotan baştan peşin peşin söyledi zaten: “Çok ağlayacaksınız, çok!” Sonra ekledi: “Sahneleri 10 kez çekiyoruz, onunda da ağlıyoruz! Sonra herkes gidip annesini arıyor bir şekilde...” Filme gelince, özeti şu: Yaşadığı yerden sıkılıp İstanbul’a giden, orada okuyup öğretmen olan, evlenen, başına olmadık şeyler gelince yaşadığı yere, annesi Ayşe’nin kucağına dönen Nazlı’nın hikayesi..
Eğitim, şehir, kişi fark etmeksizin herkesin başından geçen, geçebilecek olayları anlatıyor film. Yani çok gerçek. Epey de duygusal.