Az buz şey değildi geçen gün yaşadığımız; resmen korktum! Zira ilk kez böyle şiddetli bir deprem yaşadım...
İstanbul’daki büyük depremde yurt dışındaydım; o yüzden de bu korkunun, yaşanılan şeyin boyutunun hiç farkında değilmişim. Deneyim de sıfırmış!
Galiba herkeste durum benzer. Yaşadığı anı anlatan kimle konuşsam bilinç ve idrak yolları kapanmış meğer!
Önce çarşamba sabah 11.00 sularında yatağın sallanması... Bir an için ne yapacağını bilememek, kalakalmak… Ertesi gün zangır zangır daha şiddetlisini yaşamak. Hem de 5.8 şiddetinde! Salonumda kocaman ağır mermer bir sehpa var... Tek başına değil kaldırmam, itmem bile mümkün değil. O kadar ağır.
Onun üzerindeki camın yerinden oynamasını görmek! Gerçekten travma yarattı bende. İnsan hiçbir şey yapamıyor... Gözüne far tutulmuş tavşan gibi kalakalıyor. Telefon başka bir yerde, televizyonu kapatmalı mı, çıkmalı mı, beklemeli mi? Öyle bilinçsiz bir kalma hali.
Aradığın hiç kimseye ulaşamadığın için daha da paniklemek... Daha büyük bir depremin geleceği bangır bangır söyleniyor ama kimse hazır değil. Mesele sadece deprem çantası hazırlamak değil ki...