Geride kalan yıl, iki turlu gibi yaşanan seçimlerin ardından Türkiye’nin içinde iktidarın mutlak konsolidasyonuna, dış politikada ise son beş yılın çizgisinden isteksiz ancak hızlı bir çıkışın yaşandığına tanıklık etti. Yılın son aylarında bir yandan Güneydoğu’da PKK ile çatışmalar şiddetlenir ve insani dramlar yaşanırken diğer yandan da Suriye iç savaşındaki gelişmeler neticesinde Ankara sahadaki etkili aktörlerden birisi olma özelliğini kaybetti. Uzunca bir süredir mesafeli davranılan Batı ittifakının çerçevesine dönüş hızlanırken, Rus uçağının düşürülmesinden sonra NATO’ya yönelme ve İsrail ile yakınlaşma belirginleşti.
1 Kasım’da yapılan seçimin sonuçları 7 Haziran’da ortaya çıkan ve ülkenin uzun yılların ardından bir koalisyonla yönetilmesi ihtimalini doğuran tabloyu ortadan kaldırdı. Muhalefetteki siyasi partiler durağanlıkları, siyasetsizlikleri, strateji eksiklikleri nedeniyle siyaset alanında kendi lehlerine denge oluşturma şansı sunan bu seçim sonuçlarından yararlanamadı.