DÜN, yaşı erenlerin çoğunun hayatına bir şekilde damgasını vurmuş, unutulmaz karakterleri canlandırmış, beşeri zaafları, hercailiği en az sanatı kadar kişiliğini tanımlamış Münir Özkul'u uğurladık. İsmail Dümbüllü'nün meşhur "kavuk"u Münir Özkul'a emanet ettiği günden bugüne onların İstanbul'u, genelde Türkiye çok değişti, kabuk değiştirdi. İmparatorlukları kadar, azınlıklarını ve onlardan kaynaklanan kültürel çoğulculuğu kaybettiği için de ince bir hüzünle yaşayan kent kendisini bambaşka bir enerjiye teslim etmek zorunda kaldı. Büyük Haldun Taner'in, hani sonundaki "Perde" diye biten muhteşem replik Münir Özkul'un sesinden (https://www. youtube.com/watch?v=mbKkjPNnVHQ) meraklısının aklına kazınan Sersem Kocanın Kurnaz Karısı'nın yazarının, TRT'de tatlı tatlı anlattığı Direklerarası hikâyeleri de artık pek kimsenin anlam dünyasına dokunamıyor. Bunda şaşılacak bir durum yok aslında ama geçmişle bağın bu denli keskince, hatta hunharca kesilmesinin bir yara açmaması da mümkün değildi.