MEMLEKETTE siyaset rüzgârları esiyor. Bir bakıma 7 Haziran seçimleri havası var. Şu farkla ki o zaman asıl hareket toplumun belli kesimlerindeydi. Siyasi partilerin, HDP dışında ileriye yönelik bir nebze heyecan uyandırıcı mesajları ya yoktu ya cılızdı. O seçimlere giderken akılda kalan sloganlar, şimdi hapiste olan Selahattin Demirtaş'ınkilerdi. Bu kez durum OHAL'e, yeni seçim kurallarındaki garipliklere, adil seçim yapılabileceği hakkındaki kaygılara rağmen hayli farklı. Referandumda ortaya çıkmış olan bölünme orta yerde duruyor. Anayasa değişiklikleriyle resmileşen "Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi"nin henüz kurumsal yapısıyla nasıl işleyeceği tam tanımlanmış değil. Alışılageldik demokrasi anlayışına ters tarafları olan bu sistemin ne anlama geleceği geçen bir yılın gelişmeleriyle daha iyi anlaşıldıkça, buna "Hayır" diyenlerin iradesi gevşeyeceğine güçlendi. Bir sene önceye ve üç sene öncenin seçim dönemine göre, iktisadi koşullar daha olumsuz. Memnuniyetsizler daha kalabalık ve son haftaların siyasi gelişmeleriyle farklı bir gelecek tasavvur etme imkânı elde ettiler. Şekillenen muhalefet, geçmiş sicilleri açısından çok da ümit vaat etmeyecek bileşenlerden oluşsa bile toplumda biriken değişim arzusuna cevap verecek bir bildiriyle meydana çıktı. Vatandaşlar, tepelerden gelen üstü açık ya da kapalı tehditlere rağmen rekor sayılacak sürelerde adayların imza toplamalarını mümkün kıldı.