BAŞBAKAN Binali Yıldırım bir dış politika siyasetçisi değil. Buna karşılık başbakanlık görevini üstlendiğinde en önemli beyanlarından birini dış politika konusunda vermişti. Selefinin hayalciliğinden ve bundan da önemlisi yaptığı yanlışlardan hiç ders almayan kibirli tabiatından dolayı ortaya çıkan duruma müdahale etme gereği duyarak, “düşmanlarımızın sayısını azaltmak, dostlarımızın sayısını artırmak” zorunda olduğumuzu kabul etmişti.
Başbakan’ın tüm iyi niyetine rağmen olaylar bu yönde gelişmedi. Menfur kanlı darbe girişiminin de etkisiyle şakulü fena halde kayan Türkiye, aslında Cumhuriyet tarihinin en yalnız dönemini yaşar hale geldi. Ülkenin dış ilişkilerinde diplomasinin rolü giderek arka plana itilir, iç politika hedefli bir hitap şekli tüm dış ilişkilere damgasını vururken, Türkiye gerek bölgesel gerekse küresel siyasette de hayli zemin kaybetti. Yaşananların yedi düvelin Türkiye’ye yönelik kıskançlığı, hasedi, düşmanlığı, kini gibi duygusal gerekçelerle açıklanması psikolojik bir rahatlık sağlasa da gerçeklerle tam örtüşmüyor.
7 Kasım günü başlayacak ziyaret Türkiye-ABD ilişkilerinin dibe vurduğu bir dönemde gerçekleşiyor. İki müttefikin Soğuk Savaş’ın bitmesinden beri süregelen stratejik ayrılıkları bugüne dek iyi kötü halledilebiliyor, ertelenebiliyor, durum idare edilebiliyordu. Bugün varılan noktada krizin hayli derin, hassas müdahale isteyen ve iki ülkenin birbirleriyle ilişkilerini temelden ele almalarına ve gözden geçirmelerine yol açabilecek denli ciddi olduğuna kuşku yok.
Her şeyden önce iki müttefik arasında güven duygusu neredeyse nakısa inmiş durumda. Bu noktaya varılmasında olayların akışının getirdiği öfkeler, antipatiler, kırgınlıklar kadar tarafların birbirleriyle ilgili kullandıkları dilin, medyaların ilişkilerin kötüye gitmesine katkıda bulunan yaklaşımlarının da payı var.
Pew Araştırma şirketinin 37 ülkede yaptığı bir araştırmaya göre, Türklerin yüzde 79’unun ABD hakkında olumsuz görüşü var. Ürdün’den sonra ikinci sırada. Yüzde 72, ABD gücünü bir tehdit olarak algılıyor. Amerikan kamuoyu da Türkiye’yi giderek artan sertlikte bir dille otoriter bir yönetim