“Türkçe ibadet” konusu sanki din dışı gibi algılanıyor! Oysa.
Türkçeleştirilmenin başlıca nedeni; yapılan ibadetlerin anlaşılmaması, bir takım ezber bilgiler vasıtasıyla İslam dininin temel kaidelerinin bilinmemesi. Amaç, aydınlık İslam’ı halka öğretmek! Ama…
“Türkçe” adını duyduklarında kimileri, “Kuran dışı” söz söylüyorsunuz duygusu yaratıyor! Ayıp.
Ne diyor Türkçe ezan:
“Hadi namaza” diyor.
“Namaz uykudan hayırlıdır” diyor.
Ne var bunda? İnsanları camiye Türkçe çağırmanın neresi kötü?
Yoksa… Asıl mesele Cumhuriyet ile hesaplaşma mı?
Türkçe ezan, hep siyasi hesaplaşma konusu oldu.
Bilinir ki bu tartışma yeni değil… Sünni hanefilik mezhebinin kurucusu İmamı Azam’ın 8’inci yüzyılda, namazların Arapça dışında başka dilde okunmasının mümkün olduğunu dile getirmesiyle başladı…
İlk Türk -İslam devleti Karahanlılar (840-1212) döneminde ibadet dili Türkçe mi, Arapça mı olacak tartışması çıktı. Bu sebeple…
Kaşgarlı Mahmut, “Divan-ı Lügati’t Türk” eserini Türk dilinin Arapça karşısında yok olmaması için yazdı! Aynı amaçla dört yüz yıl sonra…
Ali Şir Nevai “Muhakemetü’l Lügateyn” adlı eserini Türkçe’nin Farsçadan üstünlüğü iddiasıyla kaleme aldı. Ve Ali Şir Nevai, Türkçeyi kullanmamaları yüzünden çağdaşlarını şiddetle eleştirdi.
Ne yazık ki… Türkçe zamanla unutturulmak istendi. Büyük Selçuklular’da Arapça bilim dili, Farsça edebi dil haline getirildi!
Ancak Türkçenin mücadelesi bitmedi. Örneğin…
Beylikler döneminde Karamanoğlu Mehmet Bey, Türkçe konuşulmasına dair ferman yayınladı…