Sosyal medyadaki politik sokak röportajları ağız kavgalarına sebep oluyor.
Bu tartışmaların odağında cep telefonu var:
İktidar savunucularının argümanı mutlak gelip şu söze dayanıyor:
-“Çıkar cep telefonunu göster!”
Demek istiyorlar ki; “cebinizde pahalı telefon varken yoksulluktan-yoksunluktan bahsedemezsiniz.” Yani, iktidar eleştirisinde bulunanlara “yalancınız” demek istiyorlar.
Evet, siyasi tartışmalarda cep telefonu sembol oldu.
“Çıkar göster” diyerek iktidarı savunanlar genellikle yaşlılar. Ki bunların bir diğer söylemi şu: “Siz bilmezsiniz bizim zamanımızda kuyruklar vardı!”
Bu sözler-tartışmalar hiç yeni değil:
Dünyayı-ülkeyi değiştirmek isteyen genç 68 Kuşağı'na yaşlılar, “üniversitede okuyorsunuz, daha ne istiyorsunuz” diyorlardı! Çünkü, 68 Kuşağı'nın eylem merkezleri çoğunlukla üniversitelerdi.
Sadece Türkiye'de değil İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Avrupa'da da kapitalizm hızla gelişme dönemine girdi. Ekonomik gelişme, yeni sosyal-kültürel yaşam meydana getirdi.
Hızlı nüfus artışı, kentleşme süreci, göç olgusu vs. yeni fikirlerin doğmasına neden oldu.
1960'lı yıllara gelindiğinde dünya genelinde, kendinden önceki nesillerden farklı özellikler taşıyan yeni genç insan potansiyeli ortaya çıktı.
Gençlik politikleşti. Ki bu neslin aileleri, düne göre zenginleşen orta sınıf idi. Görece zengin ailelerin çocukları, devrim yapıp mevcut düzeni yıkmak istedi.
“Çıkar cep telefonunu göster” kaba mantığından hareket edersek, 68 Kuşağı'nın yaptığı muhalif eylemlerde de çelişki vardı! Oysa hiç çelişki yok. Şöyle:
SİYASİ KİMLİK
Örneğin, üniversite konusuna bakalım:
Gençlik, 27 yıllık CHP iktidarını deviren DP'ye neden muhalif oldu?
Bu soru, bugünün gençliğini anlamak-kavramak açısından önemli.
Cumhuriyet ilan edildiğinde İstanbul'daki Darülfünun tek üniversiteydi; yüksekokul ve fakülte sayısı dokuz idi.
CHP, yüksek okuldan çok ilköğretime önem verdi; ülkede okur yazar yoktu çünkü. Vs.
Okullaşma DP döneminde durmadı. Dört üniversite açıldı: Karadeniz Teknik Üniversitesi, Ege Üniversitesi, Atatürk Üniversitesi, ODTÜ…