Son dönemde çevreme şu sözü ediyorum:
-Gazeteci olmasam tek haber takip etmem...
-Ülkenin siyaset gündemiyle hiç ilgilenmem...
Bu cümleyi sarf ettiğim an içimden kendime kızıyorum; politik gündeme bu derece sitem etmek teslimiyet değil mi?
Buna da yanıt verebiliriz kuşkusuz. Ama gerçek şu; maddi çıkar beklentili siyaset kültürüne tanıklık etmek insanın ruh halini bozuyor!
Baksanıza:
-AKP ve MHP’nin cumhurbaşkanlığı seçiminde rakip olarak tek Kılıçdaroğlu’nu istedikleri belliydi...
-Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanı seçilemeyeceği belliydi...
-Altılı Masa’ya “milletvekili rüşveti” vererek, “çömez gazeteciler” vasıtasıyla kamuoyunu kandırarak aday oldu...
-Seçimi kaybeden Kılıçdaroğlu ne yaptı? İstifa etmedi! Aksine CHP genel başkanlığında oturmak için büyük kongreye gitti...
-İl ve ilçe belediye başkanlarının büyük çoğunluğu her seçimi kaybeden bu genel başkanı destekledi. Halka rağmen bu desteği vermelerinde tek hesapları vardı; yakında yapılacak yerel seçimde koltuklarını korumak. Ama kaybettiler. Şimdi aday yapılmayınca niye tepki gösteriyorlar, anlayamıyorum! “Değişim” diyerek büyük kongreyi kazananlar, parti içindeki rakiplerini niye aday yapsın?
★★★
Şunu sormayalım mı:
-31 Mart yerel seçimde aday yapılmayanlar, geçen dönemlerde nasıl aday oldu? Aynı yöntemle! Kongreyi kazansalar nasıl aday olacaklardı: Aynı yöntemle!
Yani, genel başkan ve üst karar organı “politbüronun” kararıyla...
O halde, düne itiraz etmeyenler bugün neye sitem ediyor?
Siyasi nema kayıplarını, Atatürk’ü ağızlarından düşürmeyerek etik değerlerle açıklama zavallılığı göstermiyorlar mı, pes diyorum...
Onlar aslında, halka rağmen o genel başkana kongrede destek vererek kaybetti. Bugün aday yapılmamalarında sürpriz olan ne?
Hele Gürsel Tekin veya Battal İlgezdi gibi politik figürlerin tepkisini hiç yazmak istemiyorum. Kimse yaptığını meşrulaştırmasın, herkes neyin ne olduğunun farkında!
İnanın, bu derece siyasi vasatlığa/kalitesizliğe tahammül zor geliyor artık...
CHP nereden nereye savruldu: