Üniversiteler açılıyor. Bilimsel özgürlük, fırsat eşitliği, barınma, ulaşım, kredi vb sorunu... ekonomik krizin yansıması, önlemler, çözümler vb... Ama konuşulmayan, paylaşılmayan bazı sorunlar da var. Çocuklarımızı tek başlarına büyük kentlere gönderiyoruz. Ne kadar korunaklılar...
Üniversiteli bir genç. Bilgisayarından başını kaldırmadan diyor ki:
-Yakında artık serbest olacak galiba...
-Nedir o?
-Esrar...
E çağdaşlaşma dediğimiz bu herhalde. ABD’de birçok eyalette müjdeli haber gibi veriliyor, yasal olarak kabul edildi. Avrupa’da bazı ülkelerde de öyle...
Genç devam ediyor:
-Sosyal medyada o kadar rahat söz ediliyor ki...
Ben şaşkınlık içinde dinlerken gerisini getiriyor:
-Okulda filan herkesin içinde whatsapp’tan bir numaradan istiyorlar, konum atıyorlar, şuradayım diyorlar, yakındalar belli ki, 5-10 dakika sonra geliyor.
Yeni duydum ya ona buna anlatıyorum; “ne var bunda...” gibi dinleniyorum gençler tarafından. O kadar yaygın yani... o kadar olağan...
MARY HAPSET BENİ
Geçiyoruz bilgisayarın başına bizim üniversiteli gençle, bana birkaç şarkı sözü gösteriyor...
“Ey, ey, ey/ Ey, ey, ey/Young Sop/ Çek bi’ duman bana dön bunu/ Her tadan aklını kaybedecek (ey)/ Harmanım içmedim 10 gündür/ Bu durum beni mahvedecek (ey)/ Senin her türün ayrı bi’ zevk/ Mary Jane, Mary Jane, Mary Jane/ Seni istiyorum yanımda her gün (Esrarın adıymış Mary Jane. ŞP)/ Bu durum beni mahvedecek (skrrt)/ Çek bi’ duman bana dön bunu/ Her tadan aklını kaybedecek (ey)/ Harmanım içmedim 10 gündür/ Bu durum beni mahvedecek (ey)/ Senin her türün ayrı bi’ zevk/ Mary Jan...