Bir şiir vardır, bilirsiniz:
“Orada Bir Köy Var Uzakta
O köy bizim köyümüzdür
Gitmesek de, görmesek de,
O köy bizim köyümüzdür.”
Bu şiiri ben “meclisten dışarı” kaydıyla zikrettim. Bir çoğumuz KKTC’yi bilmeyiz; çünkü gitmedik, görmedik. Ama bildiğimiz bir şey var ki, gitmesek de, görmesek de o köy bizim köyümüz. Hele mesele hizmet binası olunca bizim köyümüz değil, bizim evimiz demek olur.
Evet; KKTC’de bir hizmet evimiz olacak inşallah. Duvarları yeni örülüyor, sütunları yeni dökülüyor. Henüz zemin katın betonundalar.
Duvarlarına harç koymak isteyen, demir temin etmek isteyen, binanın özyapısına helâl alın terinden bir damla düşürmek isteyen için bulunmaz fırsat. Yarın biter de bir taşımız nasip olmazsa üzülürüz.
Çünkü böyle binalar çok çabuk bitiyor. Planlanandan beş kat daha önce bitiyor. Çünkü tasarrufu bizzat Üstadımızın elindedir. Bugün yarın derken bir gün de bittiğini duyuveririz. Elimizi çabuk tutalım. Çünkü Allah için bir yere kazma vurana Allah yardım ediyor!
Böyle yerlere bir kuruş bile vermek nasip işidir; biliyorsunuz. Kur’ân, Allah’ın dinine yardım etmeyi, yani Allah yolunda para harcamayı Allah’a borç vermek sayıyor!
Ve Kur’ân çok âyetinde, Allah yolunda para harcayanın, bunun karşılığında Allah katında çok daha üstün ve kat kat (en az on kattan yedi yüz katına kadar1) mükâfat bulacağını müjdeliyor.