Ali İhsan Çakal: “Risale-i Nur neden mihenge vurma çağrısı yapıyor? Bunu nasıl anlayacağız?”
Mihenk Taşı Nedir?
Mihenge vurmak hakkı ve hakikati parlatır, görmeyenlerin gözünü açar. Hakikat mihenge vurmaktan kaçmaz, mihenge vurmakla değerinden bir şey kaybetmez; bilâkis mihenge vurmak muannitlerin şüphe dünyasını yıkar. Mihenk taşı eski çağlardan beri altının ve gümüşün saflık derecesini anlamakta kullanılan bir taştır. Hakikat kahramanları sözlerinin mihenge vurulmasından çekinmezler, hatta memnun olurlar. Sözlerinin mihenge vurulmadan alınmasından ise memnun olmazlar. Çünkü sözlerinin kalitesi mihenge vurunca anlaşılır.
Öyleyse bir söz işittiğinizde ya enaniyetinize vurup hiç almayacaksınız, ya körü körüne inanacaksınız, ya da mihenge vurup doğru ise alacaksınız!
Hiçbir Müfsit, “Ben Müfsidim” Demez
Akıllı insan bunlardan ilk ikisini tercih etmez. Çünkü enaniyet de, taassup da her hakikate ve her kemale kapısını kapayan dehşetli birer kilittir. Her ikisi de gören gözü kör eder. Hakikati göstermez. Bu kör gözleri açtıran tek işlem mihenge vurmaktır.
Akıl körü körüne inanmayı kabul etmediği gibi, hakikatin enaniyete kurban edilmesine de razı olmaz. Akıl, âkil ise enaniyetin karşısına dikilir:
“Doğru söz ise niye almayayım? Mihenge vururum, doğru ise alırım.” der. Enaniyet burun kıvırsa da, akla teslim olur.
Mihenge vurmak akl-ı selimin işidir. Bediüzzaman da hakikatleri akl-ı selime teslim etmek istiyor. Diyor ki:
“Hiçbir müfsit, “ben müfsidim” demez, daima suret-i haktan görünür yahut batılı hak görür. Evet, kimse demez “ayranım ekşidir.” Fakat siz mihenge vurmadan almayınız. Zira çok silik söz, ticarette geziyor. Hatta benim sözümü de, ben söylediğim için hüsn-ü zan edip, tamamını kabul etmeyiniz; belki ben de müfsidim veya bilmediğim halde ifsad ediyorum. Öyle ise, her söylenen sözün kalbe girmesine yol vermeyiniz. İşte, size söylediğim sözler hayalin elinde kalsın; mihenge vurunuz. Eğer altın çıktı ise kalpte saklayınız, bakır çıktı ise çok gıybeti üstüne ve bedduâyı arkasına takınız,