Habib Bey: “Üstad Hazretleri “Allah için işleyiniz, Allah için görüşünüz, Allah için çalışınız” diyor. Neden Allah için olmalıyız? Allah’ın buna ne ihtiyacı vardır?”
Biz Allah’ın Kullarıyız
Biz Allah’ın kullarıyız, mahlûkuyuz, masnuyuz, abdiyiz. Bizi yaratan, yaşatan, insan yapan, bize rızık veren, her duamıza cevap veren Rabbimiz Allah’tan başkası değildir.
Kâinatın sahibi, bizim Sahibimiz, Sânî’imiz, Rabb’imiz, Hâlık’ımız, Râzık’ımız Allah’tır. Dolayısıyla bizim Allah için olmamıza, Allah için işlememize, Allah için çalışmamıza, Allah’ın rızası dairesinde hareket etmemize Allah’ın değil; bizim ihtiyacımız vardır. Çünkü:
1-İnsanı yeryüzüne halife olarak yaratan, melekleri insana secdeye memur eden1 ve insanı ahsen-i takvim üzere en üstün bir yaratılışla halk eden Allah’tır.2 Böylesine bir üstünlükle insan, hareket ve yaşayışında Allah’tan başka hiçbir rızanın, hiçbir iradenin emri altına girmez. Nefsinin de emri altına girmez. Çünkü Allah’ın emri dışında hiçbir emir, hiçbir irade, hiçbir rıza, insan için boyun eğmeye layık değildir. Bu nedenle insan, Allah’ın rızasını kâinatta hiçbir şeye değişmez.
2-Kur’ân insanı Allah için olmaya ve Allah için yaşamaya davet ediyor. “Onlar; başlarına bir musibet geldiğinde, “Biz şüphesiz Allah için varız ve şüphesiz Allah’a döneceğiz” derler.”3
3-Kur’ân insanın yaratılış gayesini Allah’ı bilmek ve O’na ibadet etmek olarak tayin etmiştir. Cenab-ı Hak Kur’ân’da buyurmuştur ki: “Ben, cinleri ve insanları ancak beni tanıyıp ibadet etsinler diye yarattım.”4
Her şey Allah Diyor!
4- Gökte ve yerde ne varsa Allah’ın adını anıyor, Allah’ın adı ile başlıyor, Allah’ın adı ile işliyor. Allah’ın adı ile hareket ediyor. İnsanınkiler dışında hiçbir varlığın davranışında, hareketinde, işleyişinde hata, kusur, ihmalkârlık ve itaatsizlik görülmez. Her şey saat gibi yorulmadan, bıkmadan, hata yapmadan kendisine yaratılışta verilen fıtrî vazifesine koşuyor. İşte bu koşu Allah’ın adıyla başlıyor, Allah’ın adıyla devam ediyor, Allah’ın adıyla son buluyor. Kur’ân buyuruyor ki:
*“Yedi gökle yer ve onların içinde bulunan herkes Allah’ı tesbih eder. Hiçbir şey yoktur ki, Allah’a hamd edip O’nu tesbih etmesin. Lâkin siz onların tesbihini anlamazsınız. Şüphesiz O Halîm’dir, Ğafûr’dur.”5