Nuri Bey: “Nefis mümin midir, kâfir midir? Nefis Cennete girer mi? Nefsin mutmainne olması ne demektir?”
NEFİS YIKICIDIR
Mü’minin nefsi mü’min, kâfirin nefsi kâfirdir. Ama mü’minin nefsi de, kâfirin nefsi de emmaredir. Yani çok emredicidir, asidir, çıldırtıcıdır, yoldan çıkarıcıdır.
Belki kâfirin nefsi kâfire pek fazla sorun çıkarmaz. Çünkü zaten yapacağını yapmış, vereceği dalaleti vermiş, küfre sokmuş, inkâra sürüklemiş; iğfal edeceği bir alan kalmamış!
Ama mü’minin nefsi tam bir canavardır! İmanına ilişemez ise ameline, ameline zarar veremez ise ahlâkına ilişmeye gayret eder. Nefsin bu yıkıcı fesadı ölüme kadar devam eder. Masum ve günahsız olmakla beraber, Peygamberler de nefsin bu yıkıcılığından Allah’a sığınmışlardır.
Hazret-i Yusuf (as): “Ben nefsimi temize çıkarmam, çünkü Rabbimin merhamet ettiği hariç, nefis aşırı derecede kötülüğü emreder”1 diyerek nefsin tahribatından Allah’a sığınırken, Peygamber Efendimiz de (asm): “Allah’ım! Göz açıp kapayıncaya kadar beni nefsimle baş başa bırakma!” diye örnek bir dua öğretmiştir.
NEFİS VE ŞEYTAN ŞİDDETLİDİR
Nefsin bu şiddeti nefsin şeytanı dinleyen bir kulak olmasındandır. Şeytan ise apaçık düşmanımızdır. Cenab-ı Hak buyuruyor ki: “Ey Âdemoğulları! Ben, size, şeytana kulluk etmeyin. Çünkü o, sizin için apaçık bir düşmandır. Bana kulluk edin. İşte bu dosdoğru yoldur, diye emretmedim mi?”2 Nefsin bu şiddetli emrinin başlıca hikmeti, insanın değerini ve derecesini yükseltmektir. Çünkü nefsini yenmek için hiç durmadan mücahede eden, nefsin her yıkıcı fesadına karşı bir kemâl sıfatla cevap veren ve nefsine hâkim olan insan, inşallah yüksek dereceler almış, imtihanını kazanmış olmaktadır.