Geçen yıl bu zamanlar hayat ne
kadar da güzeldi değil mi? İstediğimiz gibi geziyor, istediğimiz
yerde yiyorduk. Sevdiklerimize gönlümüzden geçtiği gibi
sarılıyorduk.
Bir yıldır bunları
yapamıyoruz.
Analar evlatlarına sarılamıyor.
Evlatlar büyüklerinin eline hürmetle eğilemiyor. Her şey bir
kenara, Berzah âlemine göçen sevdiklerimize karşı son görevimizi
bile yerine getiremiyoruz.
Dünya dönüyor ve tutacak,
tutunacak bir kulpu yok.
Günü geldiğinde hepimiz
yuvarlanıp gideceğiz. O güne kadar haklı olarak hayata tutunmaya
çalışıyoruz.
Bu aralar bazı şeyler bana öyle tuhaf geliyor ki anlatamam...
Düşünsenize...
Gözümüzün önünde her gün binlerce insan gözle...
<iframe width="1173"
height="660" src="https://www.youtube.com/embed/m6cVtN10mzs"
frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write;
encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture"
allowfullscreen></iframe>