Dün Halep’in düşüşünün 7’nci yıldönümüydü. 2012-2016 arasında, tam 4 yıl, 5 ay, 3 gün boyunca, bugün Gazze’de gördüğümüz manzaraların aynısı Halep’te yaşanmıştı. Rusya ve İran’ın desteklediği Suriye Baas rejimi tarafından sivil alanlar acımasızca bombalandı, halkın üzerine varil ve fosfor bombaları yağdırıldı, şehir ve kasabalarda uygulanan kuşatmalarla insanlar açlık ve salgın hastalıklarla kırdırıldı, ateşkeslerden sonra yerleşim birimleri tahliye edilirken sivillere saldırılar düzenlendi, ölüler toplu mezarlara gelişi güzel gömüldü… Geriye kalan en az 40 bin cesedin yanı sıra, coğrafyamızın en önemli şehirlerinden Halep, harabeye ve enkaza dönüştü.
Yaşananların arka planında, hem İran-Rusya-Suriye üçgeninde koordinasyonun sağlanması hem de sivillere yönelik yıldırma politikalarının tatbiki noktasında bir isim özellikle öne çıkıyordu: Kâsım Süleymanî. İran Dinî Lideri Âyetullah Ali Hamaney’e yakınlığıyla bilinen ve 1998’den beri İran Devrim Muhafızları-Kudüs Gücü Komutanı olarak görev yapan Süleymanî sadece çeşitli başkentler arasında mekik dokumuyor, aynı zamanda bizzat sahaya da inerek cepheleri dolaşıyor, farklı coğrafyalardan (Irak, Lübnan, Afganistan vb.) Halep’e...