İnsanoğlunun fıtratında iki uç, bir arada ve daima rekabet halindedir: İnsan hem sonu gelmez emeller ve hayaller peşindedir -irfan geleneğimizde buna “tûl-i emel” denir- hem de bir gününü bile tutarlı biçimde planlayamayacak kadar sabırsız ve aceleci bir varlıktır. İçindeki sonsuz istekler onu dünyada sürekli ve hırslı bir çaba içinde davranmaya zorlarken, sabırsızlığı ve aceleciliği yüzünden hedeflerine yeterince odaklanamaz. İçlerindeki bu iki zıt kutbu ortada bir yerde buluşturabilenler ise, tutarlı bir şahsiyet kazanacak, kalıcı eserler verecek, iz bırakacak ve çığır açacaktır. İmtihanımızın düğümlendiği noktalardan biri tam burasıdır.
Fıtratımıza katılan bu maya, bilhassa kitap okuma serüveninde bir handikap olarak karşımıza çıkar. Hem çok fazla şey okumak isteriz, sürekli kitap satın alırız, kütüphaneler kurarız, dört yanımızı kitaplarla doldururuz… Hem de kitaplar arasında dolaşırken bir türlü istediğimiz kıvamı yakalayamayız, kitapların sayısı artarken okunacak metinler masamızda ve kütüphanemizin raflarında mahzun mahzun bizi seyreder…
Peki, dengeyi nasıl bulacağız? Okuma konusunda istikrara nasıl kavuşacağız? Fıtratımızdaki sonu gelmez emellerle...