Savaşı bir matah zannedenler ve her uluslararası ihtilafta çözüm olarak görenler var. “Neo-Çılgınlar” lakabıyla andığım o tiplere Amerika’da “Neo-Conlar” deniyor. Türkiye’de de var aynı tipler, ama onlara güzel Türkçemizden bir karşılık bulamıyorum.
Şu günler onların zamanı...
Türk savaş uçakları her gün sınır dışı hedeflere kimbilir kaç sorti yapıyor. Bizimkilerde bir sevinç, bir sevinç... 10. Yıl Marşı’na mehter marşları da karışıyor...
İyi de, 100 yıldır hangi ulusal veya uluslararası ihtilaf savaş yoluyla çözülmüş, düşünseler ya! Tam tersine, savaşlar uluslar arasında derin uçurumlar açtı ve ancak akıllı devlet adamları ile diplomatlar büyük fedakârlıklarla o uçurumları düze çevirmeyi becerebildi.
ABD 11 Eylül saldırılarını yapan El-Kaide’den intikam almak için Afganistan’a ve Irak’a saldırdı diye El-Kaide ortadan kayboldu mu? Peki, Afganistan ve Irak ne durumda? IŞİD El-Kaide’nin çocuğu değil mi?
İsyanı silahla bastırmaya çalışan Suriye iç savaşı sona erdirebiliyor mu?
Sahi, Suriye ne durumda bugün?
Ya saldıran Amerika?
Neo-Con takımının ağızları kulaklarında ABD’de; bizdeki uzantıları da öyle...
Kararı verenlerimize şükran hisleri besleyip onlardan memnun olacaklar mı peki?
“Hayır” diyeceğim, erken bulmazsınız umarım...