AKP’nin milletvekili aday listesini görünce onu bir “settar-üluyub” nişanesi olarak yorumlamak geldi içimden!..
“Settar-üluyub”, malûm, “ayıpları- kusurları örten Allah” demek, ama onun başka bağlamda, bir sosyal (ve “politik”) davranış normu olarak da işlerliğe sokuluşuna İslâmi camianın içinden bir zatla konuşurken tanık oldum. O, gayet iyi ve “içeriden” tanıdığı AKP hareketi ile hareketin önde gelen isimleri üzerine çok çarpıcı bilgiler aktarıp tespitler yaparken bunları neden yazmadığını, eğer yazarsa çok yararlı ve yapıcı bir eleştirel-tarihsel çalışmaya imza atabileceğini söyledim. Şu karşılığı verdi:
“Olmaz, bizde ‘settar-üluyub’ inancı vardır.”
Yani Allah ayıpları-kusurları örter inancından hareketle bazı acı, nahoş, kabul edilemez gerçekler özel sohbetlerde dillendirilse de onları kamusal alanda, herkese açık kılmaktan kaçınma eğilimi... Yani, “ayıpları örtme” tercihi...
İki gün önce açıklanan AKP milletvekili aday listesinde olan ve olmayan isimlere bakıldığında da kısmen böylesi bir “ayıpları örtme” girişiminde bulunulduğu söylenebilir. Özellikle partinin peşine takılmış kitlelere yönelik ve onların kafasında da çoğalan soru işaretlerini bastırma hedefli bir girişim bu.
7 Haziran 2015 seçimlerinde ortaya çıkan sonuç karşısında artık “Ya faşizm, ya ölüm” demekten başka çıkış bulamayan bir “Tek Adam Hareketi”ne dönüşmüş AKP, kendi kitlesi nezdinde de itibar kaybı yaşıyor, kaygı üretiyor. Artık dışarıdan, (toplumun laik kesimlerinden veya Gülen hareketinden) yöneltilen tepkilere yapıldığı gibi kolayından “lanetli öteki” kılınamayacak kadar içerden tepkiler de söz konusu. Yolsuzluklara batmış postunu kurtarmak isteyen bir muktedirin ne pahasına olursa olsun iktidarını sürdürme yolunda ülkeyi ateşe atmaktan çekinmemesi ve bu yolda parti içinde para-militer mahiyetli bir kliği aktif hale getirmesi, iç rahatsızlıklara, çatlaklara da yol açmaya başladı.