Tam da Survivor ve Acun Ilıcalı üzerinden dinbaz-totaliter siyaset erbabının popüler kültürle ilişkisini masaya yatıracaktım ki Acun’un “kankası” Rıdvan Dilmen’le başlayan “Referandum’da Evet” kampanyası, kurmaya çalıştığım tartışma sofrasının tuzu-biberi oldu.
Rıdvan, “Federasyon Başkanlığı”na yönelik hesaplarıyla da ilintili şekilde sahaya sürdü “Evet” topunu ve hemen Arda Turan’a aktardı. O da topu demarke vaziyetteki Burak Yılmaz’a indirdi! Oradan top, artık bir Acun Ilıcalı "yapıntısı" saymanın pek yanlış olmayacağı Murat Boz’a plase edilmiş görünüyor.
Melik Gökçek hiç vakit kaybetmeden, yaşına-başına da bakmadan inmiş sahaya ve hemen hakemle oynamaya başlayıp Ahmet Çakar’a seğirtmiş! Hakemlik mazisini karikatür bir şovmenliğe katık ettiği bilinen Ahmet Hoca’mız da tam bir “çakar çakmaz çakan çakmak” edasıyla “Evet” düdüğü çalarak Fatih Terim’i oyuna davet etmeye çalışıyor!..
Bakalım gerisi nasıl gelecek? Henüz Acun Ilıcalı’dan ses yok. Kampanyaya katıldığına dair basında not düşenler olduysa da bu tam olarak netleşmiş görünmüyor. Ona “Evet” topu atmışlar, ama henüz "oyun"a girmemiş gibi…
Gerçi bu, o kadar önemli değil. Acun, kuvvetle muhtemel ki yakın dostluk ve kişisel muhabbet içinde olduğu Tayyip Erdoğan’ı kırmayarak “Evet”çi kampta yer alacaktır.
***
Bunlar aslında en genel çerçevede AKP için hanidir başat sorun
teşkil eden popüler kültürü “soğurma” mücadelesinde bir yeni
aşamanın işaretleridir.
AKP, özellikle Gezi olaylarından bu yana kendisi açısından “fethedilememiş bir kale” olan popüler kültür alanında bir dolu yıldız isim aracılığıyla çalışma yürütüyor, operasyonlarda bulunuyor. Yukarıda zikredilenler, bunların başında gelenler…
Ama bana sorarsanız en tepeye gerek konumu, gerek kapasitesi, gerekse potansiyeli itibarıyla Acun Ilıcalı’yı yerleştirmek gerekir.
Çünkü Acun, bugün spordan müziğe kadar tüm bileşenleriyle birlikte Türkiye’de popüler kültürün şahikasıdır.
Ve buna bağlı olarak, dinbazlığın “yeni-normal” olarak topluma dayatıldığı AKP Türkiye’sinde Acun’un çok hayatî önemi vardır.
***
Acun, AKP patentli “Yeni Türkiye”nin laik/seküler bir yaşam
çizgisinden tümüyle kopmadığı algısını özellikle sade vatandaş
nezdinde besleyen bir aktör ve de faktör…
Daha önce defalarca değindik; popüler kültür, doğası gereği sekülerdir.