Cumhurbaşkanı’nın “Barış İçin Akademisyenler” bildirisine imza atanlara yönelik ateş saçan sözlerinin, çok daha derinlerde yatan dehşetengiz bir motivasyondan beslendiğini düşünüyorum.
Yani bu, öyle bir başka türlü öfke ki aslında terör bahane diyesim geliyor.
Cumhurbaşkanı’nın Ankara’da, İstanbul’da yerli-yabancı yüzden fazla insanın ölümüne yol açan ve daha birkaç gün önce Kilis’e yağdırdığı roketlerle ilkokul- ortaokul çocuklarını ölümün kıyısından geçiren IŞİD’in kanlı terör eylemleri karşısındaki “mütevazı” tepkisine bir bakın!..
Bir de hiç kimseyi öldürmemiş akademisyenlerin imza kampanyası karşısındaki muazzam tepkisine bakın!..
Aradaki asimetri, bana düşündürüyor ki işin içinde başka bir iş var.
Kanımca Cumhurbaşkanı, Cumhuriyetin yetiştirdiği laik elite bütün kalbiyle antipati ve öfke duyuyor.
Mesele Cem Karaca’nın kastettiği “yarım porsiyon aydınlık” falan değil… O imzacı akademisyenler arasında tam da bu “yarım porsiyon aydınlık” meselesinin üzerine yaptıkları çalışmalarla gitmiş olanlar var.
Hem siyasette hem akademide dönem dönem egemen olan “elitizm”e yönelik eleştirel çözümlemeler yapmış, eserler vermiş ve kuvvetle muhtemel ki şimdi Cumhurbaşkanı’na danışmanlık yapan, onu böylesi konuşmalara hazırlayan ekibin bile hocası olmuş isimler de var.
Ancak mesele ne “yarım porsiyon aydınlık” ne de elitizm…
Söz konusu olan elitizme değil “elit”e, İslâmi tabirle “havâss”a düşmanlık…
Aydın despotizmine değil, aydın eleştirisine düşmanlık…