28 Şubat Süreci, Necmettin Erbakan'ın başbakan, Tansu Çiller'in başbakan yardımcısı ve dışişleri bakanı olduğu 28 Şubat 1997'de yapılan Milli güvenlik Kurulu toplantısı sonucu açıklanan kararlarla "irtica“ya karşı başlayan ordu ve bürokrasi merkezli bir süreç. Bu süreç, Erbakan'ın istifasına ve Refahyol Hükümetinin dağılmasına yol açmıştır. Türk siyasi tarihine geçen kararların uygulandığı dönemde Türkiye'de siyasi, idari, hukuki ve toplumsal alanlarda değişimler yaşanmıştır. Yaşananlar post modern darbe, kara leke olarak tarihe geçmiştir.
Refah Partisi 1995 genel seçimlerinde birinci parti oldu. 1996 yılında, seçimlerin ardından, DYP-ANAP koalisyon hükümeti kuruldu. Refah Partisinin, güvenoyu için gereken 273 sayısına ulaşılamadığı için güven oylamasının geçersiz sayılması gerektiğini belirterek Anayasa Mahkemesine yaptığı başvuru haklı görülerek güven oylaması geçersiz sayıldı ve hükûmet dağıldı. Bunun üzerine TBMM'de birinci parti durumunda olan Refah Partisi ile ikinci parti olan DYP arasında kurulan 54.hükümet, 8 Temmuz 1996'da TBMM'de yapılan oylamada güvenoyu almayı başardı. Necmettin Erbakan başbakan, Tansu Çiller ise başbakan yardımcısı oldu.
Koalisyonun kurulmasından sonra Atatürk'e, Laikliğe ve Cumhuriyete karşı Refah Partisinin bazı milletvekilleri, il ve ilçe teşkilatları ve üyeleri tarafından edilen hakaretler ve sokaklardaki şeriat eylemleri kamuoyunun bir kesiminde endişe ve tepki ile karşılandı.
Başbakanlık konutunda şeyhler ve tarikat liderlerine iftar yemeği verilmesi kamuoyunda geniş yer buldu, muhalefet partileri ve ordu da tepkiye neden oldu.
MGK Genel Sekreterliği kararlar aldı. Necmettin Erbakan’ın zoraki imza atması sağlandı. Alınan kararların uygulanmaması durumunda yaptırımların geleceğini duyurdu Milli Güvenlik Kurulu. Erbakan, diğer parti liderlerinden yardım isteyerek MGK kararlarına birlikte karşı çıkılmasını istedi fakat aradığı desteği bulamadı.
Erbakan, kararları uygulamadı. Bu süreçte Genelkurmay, "irtica brifingleri" başlattı.