Hele İstanbul seçimlerinde ortaya çıkan sonuç, iktidar partisi için tam bir hezimet oldu.
Ağır ve derin ekonomik krizin, kuvvetler ayrılığını fiilen yok sayan ucube bir Başkanlık rejiminin ve ihvancı dış politikalarının sonunda, T. Erdoğan ve AKP halk desteğini önemli ölçüde yitirmeye başladı.
İşte tam bu sırada pusuya yatmış, arazi olmuş bir takım kerameti kendinden menkul AKP’lilerin, bir değil en az iki yeni parti kuracaklarına dair hareketlenmelerinin ve buna dair beklentilerin oluştuğu görüldü.
Elbette AKP’nin kendi içinde tartışmalara, hesaplaşmalara ve giderek ayrılmalara varacak kadar çözülmesi, mutlak tek parti ve tek adam iktidarının geriletilebilmesi için muhalefet açısından kötü bir şey değildir.