Beş ay içinde İsrail’de ikinci seçimler yapıldı. Üçüncüsünün de eli kulağında olabilir. Çünkü ilk seçimi bir çıkmaza sürükleyen meclis aritmetiği ufak tefek değişikliklerle kendisini tekrarladı. İsrail’in siyasi mafyası Netanyahu’nun Likud’u birinciliği iki sandalyeyle Mavi-Beyaz partisine/koalisyonuna bıraktı. Fakather iki parti de 120 sandalyeli mecliste hükümet kurmak için gereken 61 sayısına ulaşabileceği sinyalini şimdiye kadar veremedi.
İsrail seçimlerinin kaderi aslında bu tablo. Düşük seçim barajı, yüksek siyasi egolar, büyük bölünmüşlükler ve küçük vizyonlar İsrail’de hükümet kurmayı sanayide araba toplamaktan daha zor yapageldi. Bu durumun kazananı, dar gündemlerini gerçekleştirme vaadi veren büyük partilerin koalisyonlarına katılan küçük partiler (çoğu zaman aşırı sağ ve dini partiler) ve küçük partilerin kral yapıcılığında koltuğa oturma kıvraklığını gösteren siyasetçiler oldu. Netanyahu bunun son zamanlardaki en tatsız örneklerinden birisi.