Dün, mutlak karantinadaki 46’ncı günü geride bıraktım.
Gökyüzünde tek bir bulutun bile olmadığı güneşli bir sabaha uyanmak, ruhumu giderek karartmaya başlayan, uykumdan tutun da beslenme alışkanlıklarıma kadar, tüm beden ritmimi allak bullak eden tecrit psikolojisine ilaç gibi geldi.
Hatta bilgisayarın başına “güzel bir şeyler yazabilmek” için geçmemi sağlayan yaşam toniği etkisi yaptı.
O duygularla elektronik posta kutumu açtım.
İşte okuduğum ilk ileti:
★★★