Cumhuriyet Bayramı’nın coşkuyla kutlandığı bir 29 Ekim’de dünyaya geldi. Ağabeyi ise 30 Ağustos Zafer Bayramı törenleri yapılırken doğmuştu.
* * *
Küçüklüğünde 29 Ekimlerdeki fener alaylarının kendisi için düzenlendiğini, gökyüzünü tıpkı bir çocuğun düşü gibi rengarenk yapan havai fişeklerin de, doğum gününü kutlamak için fırlatıldığını zanneder “Bu kadar zahmete ne gerek var” diye düşünürdü. Ta ki günün birinde arkadaşı Sabahattin’in “Ne safsın be, o havai fişekler senin için değil, 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı’nı kutlamak için atılıyor” deyip, tüm hayallerini yıkana kadar!..
* * *
Bu gerçeği öğrendiğinde hayalleri yıkılmıştı ama, Cumhuriyet’in böylesine coşkuyla kutlanıyor olması, tertemiz yüreğini büyük mutlulukla doldurmaya yetmişti. Hemen eve koşup annesine sarıldı: Kadıncağız şaşırmıştı. “Hayrola ne oldu yavrum” diye sorunca, sevinç gözyaşları arasında “Beni böylesine muhteşem bir günde dünyaya getirdiğin için sana ne kadar teşekkür etsem azdır anneciğim” dedi. Bu kez canının parçasını kucaklama sırası annesine gelmişti. O da gözyaşlarını silerken “Ne mutlu bana. Artık Cumhuriyet’i, onun kurucusu Atatürk’ü çok seven ve yaşadığı sürece Cumhuriyet’i koruyacak bir oğlum var” diyordu.
* * *